Τα Κυπαρίσσια τα Φύτευαν οι Έλληνες στα Νεκροταφεία έξω από την Πόλη, σαν Διάδρομος Διαφυγής!
Γράφει ο Δημήτρης Παπαδάκης:
Από τις Καλλίτερες Αντιπυρικές Ζώνες είναι το ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ. Δεν καίγεται (όπως το Πεύκο). Από την αρχαιότητα ήταν γνωστό. Έφτιαχναν ζώνες με Κυπαρίσσια, και δεν περνούσαν οι φλόγες. Κάθε πόλη είχε περίμετρο περίβολο από Κυπαρίσσια, πυκνό και σε τριπλή ή τετραπλή σειρά.
Τα πεύκα τα χρησιμοποιούσαν σε τέτοιο εύρος οι Ρωμαίοι, αυτοί οι πρόστυχοι τύραννοι της αρχαιότητας, διότι αφενός τα φύτευαν παντού για ξυλεία και ως καύσιμη ύλη, αφετέρου έκαιγαν τα δάση ως στρατιωτική τακτική για έλεγχο των υπόδουλων (βλέπε Lucretius) και έμενε μόνο πευκοδάσος, αφού έκοβαν τα Κυπαρίσσια και τον δρυ και άλλα δένδρα, και έβαζαν το εύφλεκτο Πεύκο πυκνά έξω από κάθε πόλη, ώστε αν γίνονταν εξέγερση, να έκαιγαν όλο το χωριό ή την εξεγερθείσα πόλη.
Οι Ρωμαίοι ευθύνονται για το εύρος που έχει το Πευκοδάσος στην Ελλάδα και αλλού, διότι είχε διπλή χρήση: γρήγορη ξυλεία και εύφλεκτη βόμβα των ντόπιων ενάντια σε εξέγερση. Στον Θεόφραστο βρίσκουμε και πηγή για την χρήση του ελάτου από τους Έλληνες αντί για το πεύκο για την δημιουργία πλοίων, αλλά τα δάση ήταν μεικτά.
(σημ.) Οι Έλληνες, για να αντισταθούν στους Ρωμαίους που έβαζαν φωτιά στο δάσος γύρω από τις πόλεις όταν ήθελαν να καταστείλουν εξεγέρσεις, φύτευαν στα νεκροταφεία έξω από την πόλη διάδρομο από πυκνά Kυπαρίσσια. Έτσι, σε περίπτωση φωτιάς, υπήρχε δίοδος εξόδου και διαφυγής. Την παράδοση αυτή συνέχισαν και οι χριστιανοί στα κοιμητήρια, δίχως όμως να γνωρίζουν γιατί το κάνουν.
Έχει ήδη βρεθεί ότι το κοινό Mεσογειακό Kυπαρίσσι βοηθά να δημιουργηθεί Aντιπυρική Zώνη.
(σημ.) Το Kυπαρίσσι θεωρείται η φυτική καμήλα, μιας και συγκρατεί περισσότερο νερό από πολλά δένδρα και έχει μεγάλη αντίσταση σε ανάφλεξη.
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν Kαίγεται, αλλά ότι έχει Aντίσταση στην Aνάφλεξη.
